Terapia miofunkcjonalna

Objawy zaburzeń miofunkcjonalnych, jakie możesz zaobserwować u swojego dziecka:

• otwarte usta i brak zwarcia wargowego
• pogrubiona i zaczerwieniona warga dolna
• oddychanie torem ustnym
• tłoczenie języka na zęby lub między zęby podczas połykania
• nieprawidłowa pozycja spoczynkowa języka
• słabo wyrażona mimika twarzy
• ślina zbierającą się w kącikach ust
• brak prawidłowego napięcia mięśniowego w obrębie twarzy i szyi.

Konsultacja z terapeutą miofunkcjonalnym jest często zalecana przed rozpoczęciem lub w trakcie leczenia ortodontycznego.

Terapia miofunkcjolnanla skupiona jest na poprawie nieprawidłowego sposobu połykania poprzez wpływ na dysfunkcje w obszarze ustno-twarzowym przy zaangażowaniu mięśni całego ciała i skierowana jest do dzieci w różnym wieku.

Jak wygląda diagnoza miofuncjonalna?

Podczas konsultacji terapeuta miofunkcjonalny ocenia:

• budowę i sprawność struktur jamy ustnej
• pozycję spoczynkowa żuchwy, warg i języka
• przebieg funkcji oddychania
• przebieg ustnej fazy połykania
• artykulację.
• napięcie mięśniowe i postawa ciała.

Mioterapeuta przeprowadza również szczegółowy wywiad z rodzicem dziecka na temat przebiegu rozwoju funkcji oralnych, sposobu przyjmowania pokarmów, osiągania kamieni milowych rozwoju psychofizycznego oraz stanu zdrowia dziecka.

Jak przebiega terapia miofunkcjonalna?

Plan terapii miofunkcjonalnej układany jest indywidualnie dla każdego dziecka na podstawie przeprowadzonej diagnozy i na bieżąco modyfikowany, zgodnie z osiąganymi przez dziecko umiejętnościami.

Kompletna terapia miofunkcjonalna składa się z serii ćwiczeń podzielonych na etapy, które tworzą całość. Oznacza to, iż do następnego ćwiczenia można przejść dopiero wtedy, gdy opanujemy prawidłowe wykonywanie wcześniejszego.

Podczas terapii prowadzone są ćwiczenia w celu poprawy pozycji spoczynkowej języka i warg:

• ćwiczenia języka i warg
• ćwiczenia zasysania i połykania
• ćwiczenia wspomagające postrzeganie orofacjalne
• ćwiczenia koordynacji całego ciała.

Cele terapeutyczne realizowane są dzięki:

• ćwiczeniom czynnym – wykonywanym samodzielnie przez dziecko
• ćwiczeniom biernym – masaże i stymulacje sensoryczne wykonywanym przez terapeutę
• ćwiczeniom wspomaganym – kiedy ruchy wykonywane przez dziecko wspierane są przez terapeutę.

Ćwiczenia ze wsparciem terapeuty trwają tak długo, aż dziecko nauczy się prawidłowo wykonywać dane ćwiczenie. Wtedy jego zadaniem jest systematyczne i rzetelne samodzielne ćwiczenie poza gabinetem.